مفهوم احساس امنیت اجتماعی چیست؟
احساس امنیت حالتی است که افراد جامعه هراس و بیمی نسبت به ازادیهای مشروع خود نداشته و به هیچ وجه حقوق آنان به مخاطره ساس امنیت در یک جامعه احساس روانی شهروندان به میزان وجود جرم و شرایط جرم خیز در آن جامعه بازمی گردد و هر مقدار فراوانی جرم و شرایط جرم خیز بالاتر باشد، احساس امنیت شهروندان پایین تر است .
احساس امنیت اجتماعی به فقدان هراس از اینکه ارزشهای انسانی مورد حمله قرار گیرد یا به مخاطره نیفتد و به نبود هراس و بیم نسبت به حقوق و ازادی های مشروع است. این مفهوم به این نکته توجه دارد که بانوان چه مقدار احساس آرامش خاطر و آرامش قلبی دارند که حقوق آنان رعایت می شود و یا به طور نسبی، احتمالا مورد حمله قرار می گیرند؟
با توجه به مراتب مذکور و تعاریف موجود امنیت اجتماعی به تعریف دقیق از ناامنی و احساس ناامنی اجتماعی و توضيح ابعاد و مبانی آن می پردازیم.
تهدید و تعرض عليه فرد و جامعه احساس ناامنی عملیاتی اجتماعی بوجود می آورد در این زمینه می توان دو واژه را از هم جدا کرد: ناامنی و احساس ناامنی وقتی که در یک کشور متغیرهای تشکیل دهنده امنیت وجود نداشته باشد، کشور ناامن است، اما یک وقت برای افرادی که در آن کشور زندگی می کنند، این احساس به وجود می آید که در امنیت به سر نمیبرند، در حالی که مقامات کشور اعلام می کنند که امنیت کامل برقرار است؟
ناامنی به معنای وجود تهدید و تعرض عليه فرد، جامعه یا کشور است. پس وقتی که یک فرد احساس ناامنی می کند، این سوال مطرح می شود که ماهیت نامنی چیست؟
پاسخ به این سوال می تواند موارد مختلف باشد: مانند جنگ هسته ای، بیکاری، عدم در آمد، جرم، فساد و انحرافات اجتماعی و امثال آن باشد. نکته ی مهم دیگر آن است که باید دید مفروم ناامنی به چه مرجعی مربوط می شود؟ امنیت تحت تأثیر محیط بین المللی یا ملی و یا داخلی است و یا مفهوم ناامنی به مسائل شهری، اقتصادی، خانوادگی یا به احساس ناامنی فردی و عدم خوشبختی شخص برمی گردد.
زیرا براساس آن می توان مرجع تهدید را مشخص و تعریف مناسب را ارائه داد؛ بنابراین از نظر لغوی ناامنی اجتماعی را می توان به معنی وجود تهدید و تعرض عوامل گوناگون نسبت به فرد، خانواده، گروه ها و هویت آنان در جامعه معین کرد پس ناامنی اجتماعی شامل تهدید علیه ارزش های موجود یک جامعه است.
وقتی که یک جامعه از تامین حداقل امنیت برای یک زندگی قابل قبول و مطلوب ناتوان بوده و اعضای آن جامعه از سوی گروه ها و افراد منحرف، بزهکار و مجرم مانند اوباش در معرض خطر و تهدید باشند، در واقع جامعه ی یاد شده ناامن است.
جامعه زمانی به مفهوم واقعی امنیت دارد که حداقل محیط امن را برای اعضای خود جهت یک زندگی مناسب و مطلوب فراهم آورد؛ لذا اگر با جامعه ای مواجه باشیم که افراد در جهات مختلف دچار نگرانی و اظطراب بوده و جرم و بزهکاری در آن نرخ بالایی داشته باشد و افراد در خانه، خانواده،خیابان، پارک، سینما و اماکن دیگر در معرض تهدیدهای گوناگون قرار داشته اسند، اصطلاحا چنین جامعه ای ناامن و ناامنی اجتماعی در آن حاکم است.
احساس نا امنی و ترس بر وضعیتی دلالت دارد که در آن افراد با محیط تشدید کننده مواجه هستند .
مفهوم احساس ناامنی اجتماعی در چیست؟
احساس ناامنی اجتماعی به هراس از تهدید شدن یا به مخاطره افتادن ویژگیهای اساسی و ارزش های انسانی و ترس از تهدید حقوق و آزادیهای مشروع گفته می شود.
احساس ناامنی اجتماعی، هرگونه نگرانی از تهدید، ترس هنگام تنهایی در خیابان، ترس از حضور در خیابان به ویژه در شب، عدم اعتماد به غریبه ها و غیره را شامل می شود .
در این پژوهش، منظور از احساس ناامنی اجتماعی آن است که بانوان با حضور در اجتماع، در مکانهای عمومی، خیابان و… تا چه احد اطمینان دارند که امنیت آنها تأمین نمی شود و احساس ترس و نگرانی نمی کنند.
متغیر مستقل: تعریف نظری فضاهای عمومی
فضاهای عمومی در زندگی شهری چگونه تعریف می شود؟
فضاهای عمومی شامل محیط طیبعی و مصنوع مانند خیابانها، میادین معابر عمومی، فضاهای باز، پارکها، فضاهای تفریحی، بازارها، خیابانها و است که عموم مردم، با توجه به ویژگی های سنی و جنسیتی، بتوا راحتی در زمانها و فصول مختلف سال به آن دسترسی داشته باشند.
احساس نا امنی و ترس بر وضعیتی دلالت دارد که در آن افراد با محیط تشدید کننده مواجه هستند .
مفهوم احساس ناامنی اجتماعی در چیست؟
احساس ناامنی اجتماعی به هراس از تهدید شدن یا به مخاطره افتادن ویژگیهای اساسی و ارزش های انسانی و ترس از تهدید حقوق و آزادیهای مشروع گفته می شود.
احساس ناامنی اجتماعی، هرگونه نگرانی از تهدید، ترس هنگام تنهایی در خیابان، ترس از حضور در خیابان به ویژه در شب، عدم اعتماد به غریبه ها و غیره را شامل می شود . در این پژوهش، منظور از احساس ناامنی اجتماعی آن است که بانوان با حضور در اجتماع، در مکانهای عمومی، خیابان و… تا چه احد اطمینان دارند که امنیت آنها تأمین نمی شود و احساس ترس و نگرانی نمی کنند.
متغیر مستقل: تعریف نظری فضاهای عمومی
فضاهای عمومی در زندگی شهری چگونه تعریف می شود؟
فضاهای عمومی شامل محیط طیبعی و مصنوع مانند خیابانها، میادین معابر عمومی، فضاهای باز، پارکها، فضاهای تفریحی، بازارها، خیابانها و است که عموم مردم، با توجه به ویژگی های سنی و جنسیتی، بتوا راحتی در زمانها و فصول مختلف سال به آن دسترسی داشته باشند.
شاخص فضاهای عمومی: قابل دسترس بودن آن برای همه، استفاده مساوی تمامی افراد از آن، انجم ژولیت های متنوع در محیط های دارای است که کنترل آن توسط سازمان های عمومی صورت گرفته و دارای تاسیسات و تجهیزات متناسب با مقیاس فضا و… باشد.
به باور رابرت کوان، فضاهای عمومی قسمت هایی از یک دهکده شهرک یا شتر با مالکیت عمومی یا خصوصی هستند که در دسترس عموم بوده، مردم به صورت رایگان می توانند از آن استفاده کرده و لذت ببرند. از نظر کوان، در فضاهای عمومی، تمامی زمین ها می باید برای همه مردم آماده، ازاد و به طور قانونی و ۲۴ ساعته قابل دسترس باشد.
بر مبنای تعاریف ارائه شده در این زمینه، می بایست دسترسی آزاد و به دور از هر گونه محدودیت به فضا یا فعالیت های متنوع مستقر در آن ممکن بوده، به گونه ای که تعاملات اجتماعی شدن بدون قید شرط در این مکانها روی دهند.
ویلیام وایت (۱۹۸۰) در تعریف فضاهای شیری کوچک، آنها را برای زندگی شهری مردم بسیار مهم ارزیابی می کند. او میادین کوچک شهری، خیابانی، پیاده روها، پارک ها، ورزشگاه ها، مراکز محلات شیری، کنج ها و گوشه تقاطع های خیابان ها و نواحی جلوی مراکز تجاری بزرگ را نیز جزء فضاهای شیری فعال محسوب می نماید.
فضاهای عمومی با بودی مادی که نشان دهنده قلمرو های فیزیکی در یک جامعه شهری و یا غیر آن مانند یک میدان و خیابان و … است. در این میان انواع فضاهای شهری خیابان دارای اهمیت ویژه ای می باشد.
جامعه شناسان شیری حیات و مدنیت یک شهر را در ارتباط با فضاهای باز آن دانسته، جیکویز در این ارتباط می گوید «فکر کردن به شهر یعنی به تصویر در آوردن خیابان های آن
فضای شهری به مضنوم صحنه ای است که فعالیت های عمومی زندگی شهری در آن ها به وقوع می پیوندند، خیابان ها، میادین و پارک های یک شتر فعالیتهای انسانی را شکل می دهند. این فضاهای پویا در مقابل فضاهای ثابت و بی تحرک محل کار و سکونت اجزای اصلی و حیاتی یک شهر را تشکیل داده. شبکه های حمل و نقل، مراکز ارتباطی، فضاهای عمومی، بازی و تفریحی در یک شهر را تأمین می کنند .
در تمامی شهرها فضاهای عمومی در هر نقطه ای از جهان و در هر مقطعی از تاریخ که باشند، یکی از مشخصه های اصلی سازمان سیاسی و اجتماعی آنها، در عرصه های عمومی و خصوصی در شهر خلاصه می شود. همچنین حضور مردم در عرصه شهری به نحوه سازماندهی و مدیریت فضا بستگی دارد و این نوع از مدیریت می تواند تعیین کننده الگوهای رفتاری در فضای شهری و زندگی اجتماعی در شهرها باشد. بنابراین یکی از روش های معمول در سازماندهی فضا، تعریف برخی از مکان های خاص به عنوان فضاهای خصوصی و تعریف مابقی به عنوان فضاهای عمومی است.
فضای عمومی، فضایی است که مردم در آن با غریبه ها سهیم باشند، مردمی که اقوام، دوستان و یا همکار ما نیستند. آنجا فضایی است که برای
مسائل متنوعی مانند مسائل سیاسی، مذهبی، اقتصادی، ورزشی و… صورت می گیرد. فضای عمومی، فضایی است برای همزیستی مسالمت آمیز و برخوردهای غیر شخصی، بنابراین فضای عمومی را می توان به مثابه فضایی تعریف کرد که اجازه می دهد مردم به آن دسترسی داشته باشند و فعالیتهای متنوعی در آن صورت گیرد. فضای عمومی، فضایی است که یک سازمان عمومی آن را نظارت و کنترل می کند و فضایی است که در جهت منافع عموم تامین و اداره می شود .
منظور از فضاهای عملیاتی عمومی چیست؟
در این تحقیق منظور از فضای عمومی فضایی است، که در آن فعالیت های عمومی زندگی شهری به وقوع می پیوندند و توسط یک سازمان و یا نهاد عمومی اداره می گردد.
خوانایی فضاهای عمومی (Legibility) موجب امنیت می شود
خوانایی فضایی اصولا به درجه درک از یک فضا و وضوح آن بر می گردد به طوری که فضای موردنظر از یک الگوی منسجم برخوردار باشد. وقتی القایی خوانا است که شخص در آنجا احساس راحتی و امنیت نماید، برعکس هنگامی که در محیطی علائم راهنما وجود نداشته باشد، فضا گیج کننده بوده و احساس امنیت را از بین می برد؟